Pitanje glasanja Crne Gore o Rezoluciji o genocidu u Srebrenici aktuelizovalo se prethodnih dana a pozicija srpskog naroda u ovom procesu itekako je nezavidna.
Podsjećamo, premijer Milojko Spajić je najavio da će podržati Rezoluciju u Ujedinjenim nacijama ali je i naložio ministru spoljnih poslova Filipu Ivanoviću da predlagačima Rezolucije, Njemačkoj i Ruandi, predloži amandmane na Rezoluciju gdje bi, kako kaže, osnažio poziciju Dejtonskog mirovnog sporazuma, ali i čime bi jasno stavio do znanja da nijedan narod ne može biti smatran kao genocidan.
Međutim, i pored svih opravdanja kako nijedan narod ne može biti genocidan, ipak provijava činjenica da su to „srpski zločini“ i samim tim se Srbi etiketiraju kao genocidan narod. Borba je prethodnih dana pisala i o značaju drugih zločina i nepoštovanju srpske krvi tokom ratova 90-ih godina, primarno u Bratuncu koji je prethodio Srebrenici, ali to očito nije tema za Zapadne zvaničnike niti sponzore Rezolucije, Njemačku i Ruandu.
A s tim u vezi, kako sunarodnici iz Republike Srpske, i Republike Srbije, tako se i srpski narod Crne Gore suočava sa problematikom Rezolucije pred Ujedinjenim nacijama, međutim, nalazi se u mnogo nezavidnijoj poziciji imavši u vidu da će Vlada Crne Gore otvoreno zabosti prst u oko svojim građanima i glasati za sramnu rezoluciju u Ujedinjenim nacijama.
Da stvar bude još i gora, srpske stranke u ovom trenutku podržavaju aktuelnu Vladu ali itekako dovode u pitanje njen opstanak ukoliko Crna Gora bude glasala za ovu Rezoluciju. S tim u vezi, ukoliko bi došlo do tog scenarija, a takođe imavši u vidu poziciju Demokratske Crne Gore koji su već u sukobu sa dijelom Vlade koji čini Pokret Evropa sad, zbog Srebrenice bi ponovo moglo doći do prekomponovanja političke scene Crne Gore.
Nezavidna pozicija srpskog naroda ali i srpskih političara leži u sledećoj tezi – ili će podržavati Vladu koja će podržati Rezoluciju o genocidu u Srebrenici ili će izaći iz Vlade i samim tim vratiti Demokratsku partiju socijalista na vlast, sa kim bi svakako dobili glasanje o Rezoluciji o Srebrenici u Ujedinjenim nacijama.
A povratak Demokratske partije socijalista ne bi donio ništa što od njih ne bi i očekivali. Pozicija premijera Milojka Spajića nije ista kao što je pozicija bivšeg premijera Dritana Abazovića koji je i pored političkih pritisaka potpisao Temeljni ugovor i samim tim rizikovao pad Vlade, što se na kraju i dogodilo. Ukoliko bi čak i došlo do takvog scenarija, DPS očito ne bi pravio istovjetnu grešku manjinskom podrškom već bi radio na jačanju stranke unutar državnog sistema kako nikada više ne bi dozvolili gubitak vlasti. Kada bi došli do situacije da im PES više nije potreban – vratili bi se na vlast čime bi dobili repete Zakon o slobodi vjeroispovjesti.
S tim u vezi, jako je nezahvalna pozicija u kojoj se našao srpski narod Crne Gore birajući manje od dva zla a ne znajući koje je veće od kog. Omča oko vrata je stavljena srpskom narodu, odnosno, sami su je sebi stavili jer su im bile atraktivnije plate i penzije kao i evroatlantske Demokrate, a gdje i jedni i drugi iznova i iznova potvrđuju svoj antisrpski narativ.
