Gusle se ne slušaju zbog muzike nego kao liturgija, kaže u intervjuu za RTS guslar Miljan Miljanić. Dodaje da su mladi ljudi koji su spoznali kopču sa precima, od animoziteta prema guslama, u svojim tridesetim godinama, postali najveći ljubitelji. Kaže i da možda Crnogorci više guslaju, ali su gusle, ipak, srpske.
U vrijeme kada se vještačka inteligencija upliće u razna kreativna zanimanja, postavlja se pitanje može li i da gusla bolje od čovjeka i da zamijeni oštar i dinamičan zvuk gusala. Narodni guslar i pjevač Miljan Miljanić je skeptičan.
Smatra da u toj borbi ovaj drevni instrument neće biti poražen, jer kako kaže, gusle su apsolutna improvizacija i nije dovoljno da samo naučite tehniku.
Posebnost pjevanja uz gusle prepoznao je Unesko i one su 2018. godine uvrštene na listu nematerijalne kulturne baštine.
“Izvesno vrijeme bio sam na mjestu predsjednika svih guslara Srbije i borba je trajala još od tada, posljednjih tridesetak godina. Hvala bogu da smo uspjeli da se izborimo za nešto što pripada guslama. Uspjeli smo da gusle kao nematerijalno blago – svjetsko, da kao srpski nacionalni instrument dovedemo na nivo poštovanja i statusa koji pripada guslama. Postavljala su se pitanja što se repertoara tiče – neke su pjesme bile nepodnošljive za mnoge medije, za mnoge strukture društva – danas su neki umni ljudi iz najznačajnije organizacije koja štiti nematerijalno svjetsko blago – Unesko, prepoznali gusle“, rekao je Miljanić.
Da gusle ruše barijere, potvrđuje i njegov boravak u Australiji.
“Nostalgija je ključna riječ, prisutna je i kod praunučadi. Svi lijepo žive, snašli su se, ali im je u duši srpski narod i srpski običaji. Radost je kad vidim da pola sale čine mladi ljudi. Što dalje, to je tradicija prisutnija”, primijetio je Miljanić i dodao da su, sve u svemu, gusle srpski nacionalni instrument ma gdje bile.
