Svakog dana smo svjedoci koordinisane medijske harange koja se vodi protiv predsjednika Srbije i kako ja volim da kažem predsjednika svih Srba Aleksandra Vučića. Centri iz Zagreba, Tirane, Sarajeva i Podgorice papagajski pokušavaju da podmeću tezu koju su plasirali devedesetih godina 20 vijeka, da su ugroženi od nekog velikosrpskog nacionalizma.
Takav narativ u Crnoj Gori naročito plasira DPS, ali nije da je usamljen u ovoj antisrpskoj priči, tu mu se pridružuju naravno iz SD čiji bojovnici bljuju otvoreni fašizam koji je naročito iz njih pokuljao nakon pada sa vlasti 2020 godine u avgustu.
Iako nebitna politička ličnost Petra Čelebić je juče sažela u svojoj izjavi jednu patologiju dukljanskog fanatika, kada je rekla da njena nekadašnja partija PES čini Crnu Goru nezavisnom samo na papiru.
Sada, ako uzmemo u obzir da je većina opozicije, NVO sektora i ostalih grantopreža podržavalo stav zvaničnog Zagreba u odnosu na rezoluciju o Jasenovcu, postavlja se pitanje, da li bi ovakvima kakvi su iz DPS Živković, iz SD Zirojević ili pak Čelebićka bili zadovoljni da postanu protektorat Hrvatske od koje kada se okrenemo unazad imamo samo Jasenovac, Bljesak, Oluju i Loru!
Izgleda da bi, ali su potpuno nezadovoljni što postoje ljudi koji sa Srbijom grade porušene mostove, mostove koji Crnoj Gori mogu donijeti samo boljitak, jer valjda osnova identiteta ovih političkih kreatura jeste da mrze Srbe, da mrze i Mandića i Kneževića i Danilovića i Tomića i Jovanovića i Kovačevića i Dobričanina i mnoge druge istaknute Srbe, jer mržnja je tačka njihovog spajanja sa osovinom Zagreb – Sarajevo – Tirana.
A tačka kada mržnja dostigne nivo patologije jeste kada im se pred očima ukaže Aleksandar Vučić kao brana koja nikako da popusti i koja neće popustiti pred njihovim antisrpskim stavovima, kojima su zadojeni i koji će ih na kraju prije ili kasnije politički devastirati i tu nikakvi evropski savezi i slične skalamerije ne mogu da im pomognu!
