Srpska pravoslavna crkva danas obilježava Sretenje Gospodnje, koje se slavi na 40. dan od Božića. Kao Dan državnosti Srbije slavi se od 2002. godine.
Na Sretenje 1804. godine održan je Zbor u Orašcu kojim je počeo Prvi srpski ustanak, pa je slavljen i kao Dan državnosti Srbije. Godine 1835. u Kragujevcu je donijet Sretenjski ustav, prvi demokratski ustav Srbije, pa je slavljen i kao Dan ustavnosti. U Skoplju je 1909. održana prva skupština Srba u Osmanskom carstvu, a na Sretenje 2014. godine održan je referendum na sjeveru Kosova.
Istoričar Aleksandar Raković za „Borbu“ je komentarisao šta ovaj praznik znači za srpski narod i za državu Srbiju i kazao da Srbi na ovaj način pokazuju kontinuitet sa Karađorđevim ustanicima koji su na Sretenje 1804. podigli Prvi srpski ustanak.
„Preko Prvog srpskog ustanka, pokazujemo da imamo kontinuitet i da potvrđujemo kontinuitet moderne srpske državnosti koji je uspostavljen tada a koji od 1835. godine oličava i Sretenjski Ustav. Vrlo je važno, kada je riječ o Danu državnosti Republike Srbije da imamo utemeljenje u ovako važnim događajima kakvi su bili i 1804. i 1835. godine. Kako obnova srpske države tako i utvrđivanje ustavnosti srpske države“, kazao je Raković.
Kada je riječ o obije faze srpske revolucije, Raković za naš portal navodi da njih krasi to što su uprkos teškim odnosima između Karađorđa i Miloša Obrenovića Srbi i tada uprkos tome pokazivali svijest da treba ići ka istom cilju.
„Da obnove državu koju su izgubili u srednjem vijeku, da stvore institucije, da napišu Ustav, da utvrde modernu državu koja je tim Sretenjskim ustavom bila ispred svog vremena i zbog toga je on svega 55 dana bio u upotrebi upravo zbog toga što je bio previše progresivan za veće zemlje, koji nisu mogli da prihvate da je Srbija u tom smislu demokratije ispred njih. Zato je bitno uspostaviti vezu i obnavljati je sa Miloševom i Karađorđevom Srbijom“, kazao je Raković.
Kada je riječ o događajima iz 19. vijeka, mi u to vrijeme vidimo da se Prvi srpski ustanak proširio sve do bosanske Krajine, i na Brda u današnjoj Crnoj Gori, tvrdi istoričar i dodaje da su Srbi iz onoga što će kasnije biti Vojvodina, prelazili u ustaničku Srbiju i ratovali zajedno sa Karađorđevim ustanicima.
„To potvrđuje svijest o jedinstvu srpskog naroda gdje god on da živi, kao što ga imamo danas. Tako su ga naši preci imali i početkom XIX vijeka“, ističe Raković.
Na pitanje našeg novinara gdje je Srbija danas u ovim istorijskim prekretnicama, i kako komentariše činjenicu da Srbija danas sjedi na svojoj stolici, a ne ni na istočnoj ni na zapadnoj, ali i na pitanje kako predviđa budućnost srpskog naroda u aktuelnim geopolitičkim dešavanjima Raković odgovara:
„Srbija je odabrala jedini mogući put. Okolnosti u svijetu kreirale su jedinu mogućnost a to je da Srbija bude neutralna. Da se ne pridruži sankcijama Rusiji ali i da ne odustane od svojih veza sa Zapadnom Evropom i Sjedinjenim američkim državama. I vrijeme a i politika državnog rukovodstva definisali su politiku Srbije da bude neutralna“, kazao je on za Borbu.
Istoričar Srbiju i srpski narod u budućnosti vidi, ako na tome budu pažljivo radili, ujedinjene u jednu državu.
„Ja smatram da Republika Srbija, Republika Srpska i Crna Gora treba da stvore jedinstvenu državu. Svako drugo rješenje nije pravedno. Ovo je najdemokratskije rješenje“ – zaključio je Raković
