Zbog stava srpskog patrijarha o „obojenoj revoluciji“ u Srbiji iznijetog u Moskvi, a što je žestoko uzburkalo hipersenzibilnu javnost i šokiralo ili obradovalo duboko podijeljene građane, u sijenci je ostala jedna mnogo važnija poruka Njegove svetosti Porfirija. A baš ona je pravo u živac pogodila mnoge zapadne centre moći koji iza kulisa povlače konce
Zbog unutrašnjeg ambijenta građanskog rata, totalne netolerancije, kensel torture, atmosfere linča, potpuno je promakla najvažnija rečenica patrijarha Srpske pravoslavne crkve koju je prenio Vladimiru Putinu i ruskom patrijarhu Kirilu.
Ta ključna, a rekli bismo i najdalekosežnija rečenica koju je Putin čuo od poglavara na tronu Svetog Save glasi:
„Naš stav, što se tiče Kosova, Republike Srpske i Crne Gore, mislim i osjećam da zavisi i od stava Ruske Federacije na globalnom nivou. Moja želja i želja većine u našoj crkvi je da u perspektivi, ako bude novog geopolitičkog razgraničenja, budemo blizu u tom ruskom okruženju. U ruskom svetu, u pravoslavnom svetu“.
Istorijska poruka na važnom mjestu
U sudbonosnom trenutku za cio svijet, gospodin Porfirije je tako, prvi put u modernoj istoriji, sa tako visokog mjesta, i na tako važnom mjestu, izrekao geopolitičko opredjeljenje većine Srba u osvit budućeg svjetskog loma.
Jasno i bez diplomatskog premjeravanja i kamufliranja, Njegova svetost je tokom vaskršnjih dana pozicionirao Srbe i Srbiju u novu geopolitičku sferu ruskog i pravoslavnog sveta. Baš u ovom prelomnom trenutku.
Baš sada, uoči mjeseca maja koji bi mogao da bude ključan i za smjer naše civilizacije u čitavom dvadeset prvom vijeku.
Baš sada, kada se sprema istorijski susret susret Donalda Trampa i Vladimira Putina koji bi mogao da okonča ukrajinsku tragediju na štetu bajdenovsko-londonsko-makronovsko-berlinske klike koja je započela konačni pohod na Rusiju.
Baš sada, kada bi predsjednici Amerike i Rusije mogli da postave i temelje novih vrijednosti međunarodnog poretka, što zastrašuje poražene NATO-globalističke štabove koji su se iz Vašingtona preselili u Brisel i evropske prestonice.
Baš sada, kada zapadni centri odlazećeg švabovsko-soroševskog svijeta, pokušavaju da uhapse „proruskog“ Milorada Dodika i da pred novu svetsku podelu karata zgaze Republiku Srpsku i preklope celu Bosnu i Hercegovinu.
Baš sada, kada preko raznih Picula i Kaja Kalas, Evropska unija kreće u odlučujući juriš da se Srbija, pod prijetnjom blokiranja evropskog puta, odrekne Kosova, svih Srba u regionu i odnosa sa Rusijom.
Baš sada, kada se vrši snažan zakulisni pritisak na predsjednika Srbije Aleksandra Vučića da promijeni odluku i da se ne pojavi Devetog maja na Crvenom trgu u Kremlju.
Baš sada, kada u Srbiju dolazi američki ambasador srpskog porijekla, a spekuliše se da se jedna Srpkinja bliska Trampu sprema i za ambasadu u Sarajevu.
Baš sada, kad posle sramnog okupiranja Rumunije i zabrane „proruskom“ Kalinu Đorđeskuu da učestvuje na izborima, evropski bajdenovci pokušavaju da u Moldaviji zatru svaku pomisao na prijateljstvo, pa i duhovne veze sa Rusijom.
Baš sada, kada zapadni antiruski jastrebovi, dok im izmiče Ukrajina, a sprema se nova raspodjela interesnih sfera, imaju prave noćne more kad pomisle na moguću liniju na geografskoj karti koja povezuje Banjaluku, Beograd, Budimpeštu i Bratislavu.
Ovo nadilazi „zemljotres“ u Srbiji
Zato ova posjeta patrijarha Porfirija Moskvi višestruko nadilazi unutrašnji politički i društveni zemljotres u Srbiji.
Nezavisno od toga što su mnogi vernici koji su u rovu protiv vlasti ostali tužni, a neki ostrašćeni bogoborci oduševljeno iskoristili priliku da skoče rogovima na patrijarha, sve to je podtekst nižeg značaja.
Nešto drugo je zabolelo moćne zapadne krugove ali i regionalne lidere i vojske koje već prave antisrpske saveze i paktove.
A to je velika patrijarhova istina da Srbi ne žele da na kraju ovog velikog svetskog proksi rata budu na pogrešnoj strani. A na toj strani svakako neće biti ruski svet.
Srbija je na pravoj strani. Pokazaće to i Devetog maja u Moskvi.
(Sputnik)
