U Republici Srpskoj je počela izborna kampanja za lokalne izbore u BiH koji će biti održani 6. oktobra pod jurisdikcijom Centralne izborne komisije Bosne i Hercegovine, odnosno po „dopunjenim izbornim pravilima“ lažnog visokog predstavnika Kristijana Šmita.
Već sama ta činjenica navodi na sumnju da bi rezultati izbora mogli biti „prilagođeni“ potrebama Kolektivnog zapada i njihovih domaćih političkih favorita, a nije nikakva tajna da „evroatlantska zajednica“ priželjkuje da Dodikova stranka (SNSD) i njeni koalicioni partneri na entitetskom nivou pretrpe što je moguće veći neuspjeh u predstojećem odmjeravanju snaga za vlast u gradovima i opštinama Srpske.
Zbog toga ne jenjavaju pritisci i prijetnje na vladajući blok, državnika iz Laktaša, ali i one pojedince i firme koji, po procjeni u prvom redu vašingtonske administracije, „sarađuju s režimom“. Već smo pisali o tome da su firmama koje se zbog „ovog grijeha“ nalaze pod sankcijama SAD blokirani račun, dok banke u RS – iz straha da se i same ne nađu na udaru „superesile u opadanju“ – ne samo da odbijaju da preduzećima na „crnoj listi“ otvaraju račune već i onemogućavaju pojedince da primaju platu u bankama u kojima imaju račune.
Prijetnja O’Brajena
Govoreći o „mjerama“ koje je njegova zemlja uvela fizičkim i pravnim licima u Srpskoj, pomoćnik državnog sekretara SAD za evropska i evroazijska pitanja Džejms O‘Brajen je najavio mogućnost da Bajdenova administracija sankcioniše one koji pružaju podršku sankcionisanima.
„Naše trenutne sankcije poručuju da svako ko pruža materijalnu pomoć određenoj osobi ili instituciji koja je pod sankcijama, podložan je mogućim sankcijama“, naglasio je O‘Brajen.
Mada ovaj visoki funkcioner Stejt departmenta nije bio izričit u tvrdnji da će sankcije biti sigurno uvedene, niti je govorio o tome koga bi konkretno mogla da zadesi ta „kazna“, u medijima iz Republike Srpske su se pojavile spekulacije da bi to mogla biti matica Srba zapadno od Drine. Na sajtu „Srpska.info“ 10. septembra objavljen je tekst „‚Podložni mogućim sankcijama‘ – Da li je Srbija u problemu ukoliko nastavi da pomaže Srpskoj“ na čijem početku je rečeno da već spomenuti naslov proizlazi iz „tumačenja“ („ovako bi se moglo protumačiti“, piše na sajtu) O‘Brajenove izjave „da su sankcije moguće za podršku sankcionisanim“. U daljem tekstu se prenosi nedavna izjava Aleksandra Vučića prilikom posjete Podrinju „da je Srbija u razne projekte u Republici Srpskoj investirala oko 100 miliona evra“, te „da će nastaviti da pomaže RS“, a na kraju podsjeća da se na toj listi SAD nalazi oko 50 osoba iz manjeg entiteta (pored Dodika sankcionisani su Željka Cvijanović, premijer Radovan Višković, predsednik Narodne skupštine RS Nenad Stevandić).
Vašington i njegovi evropski partneri, tj. vazali su nastojali da primoraju Beograd da se potpuno distancira (odrekne) od Dodika (u čemu nisu uspjeli) ili bar privoli „najveći problem Bosne“ da odustane od radikalnih planova, što im je povremeno i polazilo za rukom. Ipak, insistiranje zvanične Srbije na poštovanju Dejtonskog sporazuma u smislu očuvanja autonomije Srpske, kao i Deklaracija usvojena na Svesrpskom saboru u Beogradu (čiji sadržaj takođe ne izlazi iz dejtonskih prava RS u okviru BiH) nikako se ne uklapaju u projekat Zapada o unitarizaciji Bosne i Hercegovine, odnosno pretvaranja njenog manjeg entiteta u „praznu ljušturu“ zbog čega treba očekivati dalje pritiske na maticu da okrene leđa Dodiku i njegovom rukovodstvu. Da li će ti pritisci biti samo u okviru ucjenjivačkog korišćenja „faktora Kosova“ i uslovljavanja „evropskog puta Srbije“, ili će biti prošireni uvođenjem sankcija (protiv pojedinaca, firmi ili možda čak i države), saznaćemo, vjerujemo, u ne tako dalekoj budućnosti.
Dodik se sastao sa Orbanom u Budimpešti
Milorad Dodik je ponovo boravio u Budimpešti, gdje je vodio razgovore s premijerom Mađarske Viktorom Orbanom i ministrom spoljnih poslova te zemlje Peterom Sijartom.
Posle sastanka svi učesnici razgovora su izrazili zadovoljstvo razvojem političke i ekonomske saradnje Republike Srpske i Mađarske. Dodik je naglasio da „veoma cijeni miroljubivu, otvorenu, transparentnu i tolerantnu politiku Mađarske“, kao i „ulogu Viktora Orbana u mirovnim inicijativama“. Orban je ocijenio da je njegov sastanak s Dodikom „bio svrsishodan“, ali i poručio kako Mađarska „umesto u lekcije i sankcije, vjeruje u dijalog i saradnju“.
Tokom posjete Mađarskoj Dodik se u Sentandreji sastao s mitropolitom budimskim Lukijanom, a u Srpskom crkvenom muzeju prisustvovao otvaranju manifestacije „Srpski dani – mjesec srpske kulture u Mađarskoj“.
Korisni idiot u politici
Ministar spoljnih poslova BiH Elmedin Konaković, koga pojedini mediji optužuju da je povezan s narko-kartelima, svoj, po mnogim procjenama, oslabljeni rejting u bošnjačkom biračkom tijelu pokušava da popravi novim napadima na Dodika i Republiku Srpsku. Ovaj bivši funkcioner SDA je iskoristio posetu Konjicu da iznese tvrdnju, koju doduše nije potkrijepio konkretnim dokazima, da su Dodik i Republika Srpska „gubitnici u utakmici s BiH“.
„Ustavni sud je zaštićen, državna imovina takođe, država danas bar tri puta bolje stoji nego prije godinu dana. Dodik ide na sud, šuti, sankcionisani su svi u RS. Amerikanci su mu dali priliku, i ja sam išao u Banjaluku, ali kad je prešao liniju, mi smo se odmakli. Dodik se polako zakopava u rupu, oni (Srpska – K. B.) gube od države sa 3 : 0“, rekao je Konaković.
Uslijedila je očekivana reakcija prozvanog Dodika koji je objasnio razloge zbog kojih se Konaković toliko bavi njegovom ličnošću.
„Konaković i stranke okupljene oko ‚Trojke‘ dolazili su u Banjaluku zato što bez RS i njenih institucija ne mogu donijeti nikakvu odluku. Tada je Dino (Elmedin – K. B.) ponizno dolazio na utakmice, moleći da njega uzmemo. Obećavao i lagao. Zna Dino da je, kad se vidjela njegova povezanost s narko-kartelima, pozvan u Ambasadu gdje su mu rekli: Znamo sve, udri po Dodiku, vidjećemo kad ćeš ti na red. Konaković dobro radi svoj posao korisnog idiota u politici“, naglasio je predsjednik RS.
Oglasio se i lažni visoki predstavnik Kristijan Šmit objasnivši da, iako ne namjerava da nametne zakon o državnoj imovini BiH, planira da „ponudi smjernice“, odnosno na sastanku s predstavnicima „lokalnih vlasti“ predloži „ideju“ za rešavanje ovog problema. Prema originalnoj zamisli „gaulajtera“ iz Bavarske, „BiH bi ostala vlasnik imovine, dok bi je niži nivoi dobili na korišćenje uz saglasnost države“. Pri tome, naglasio je, „mora biti jasno da sav novac koji se zaradi od državne imovine mora ići na račun države“. Šmit je, doduše, nevoljno priznao „da se ne može osigurati politička volja za usvajanje njegovog predloga (čijim prihvatanjem bi Srpska ostala bez svoje, dejtonskim ustavom, garantovane imovine), ali je u svom stilu upozorio „da je bez rešavanja ovog problema nemoguć evropski put Bosne i Hercegovine“.
Njemački političar na privremenom radu u Sarajevu našao je vremena da razmijeni mišljenje sa Bakirom Izetbegovićem, liderom sada opozicione SDA. Posle susreta OHR je izdao saopštenje u kome najviše pažnje privlači Šmitova zabrinutost „u vezi sa medijskim izvještajima koji ukazuju na uključivanje osuđenih ratnih zločinaca u školski program istorije u Republici Srpskoj, bez adekvatnog objašnjenja njihove uloge i kasnijih presuda za ratne zločine“. Naravno, u pitanju su Radovan Karadžić i Ratko Mladić, koji se kao ratni politički i vojni lideri RS, nalaze u programu istorije za učenike osmog i devetog razreda osnovnih škola manjeg entiteta koji se susrijeću s temom „Republika Srpska i odbrambeno otadžbinski rat“.
Takvo upoznavanje djece s istorijom i ličnostima koje imaju velike zasluge za stvaranje Republike Srpske nije po volji Kolektivnom zapadu i njegovim bošnjačkim štićenicima koji bi željeli da najmlađe generacije u nepodobnom entitetu prihvate nametnutu „srebreničku istinu“ o srpskim ratnim zločincima i isključivoj krivici našeg naroda i njegovog rukovodstva u nekadašnjoj centralnoj jugoslovenskoj republici za rat u poslednjoj deceniji 20. vijeka. Ako se to zna, ne iznenađuje što je Čamil Duraković, potpredsjednik RS iz reda bošnjačkog naroda, poručio da „bošnjačka djeca neće pohađati školu gde će se učiti iz udžbenika istorije da je Radovan Karadžić pjesnik i psihijatar“.
Nije izostala ni reakcija Stranke demokratske akcije koja je, ignorišući činjenicu da je obrazovanje po dejtonskom ustavu u isključivoj nadležnosti entiteta, zaprijetila da će „ukoliko OHR ne stavi van snage akte Ministarstva prosvete i kulture Republike Srpske, podnijeti apelaciju Ustavnom sudu BiH na novi nastavni plan u školama RS“. S očekivanjem da ovaj politički tribunal, u skladu s dosadašnjom praksom, proglasi izučavanje istorije u školama Srpske u kojima se spominju „ratni zločinci“ Radovan Karadžić i Ratko Mladić kao nešto što je „suprotno ustavu Bosne i Hercegovine“, te zatim naredi da oni budu izbačeni iz udžbenika.
Prijedlog za novu prijestonicu
Ukoliko bude prihvaćen predlog narodnog poslanika Damjana Škipine, Pale – mjesto iznad Sarajeva u kome je tokom rata boravilo rukovodstvo i bile smještene gotovo sve političke institucije RS – postaće prijestonica Republike Srpske. Tako će Srpska, poput Crne Gore (koja ima Podgoricu i Cetinje), moći da se u skorije vrijeme pohvali da, pored glavnog grada Banjaluke, ima i svoju istorijsku prijestonicu u kojoj su od 1992. do 1995. godine održani mnogi važni sastanci i donesene brojne značajne odluke.
I Milorad Dodik je, učestvujući na naučnoj tribini „Pale – prijestonica Republike Srpske“, istakao da ovo mjesto „ima značaj u formiranju identiteta i snage Republike Srpske“, te podržao ideju da ono bude proglašeno prijestonicom.
„Na Palama je bilo sjedište Vlade i ratne komande. Mi koji pamtimo i znamo moramo to da vratimo na pravi način. Ne treba da radimo ništa da bismo pravili animozitet, nego da jačamo kroz različite stvari“, poručio je predsjednik RS.
Treba podsjetiti da su u gradu na Vrbasu i Bosanskoj Krajini tokom rata često izražavali nezadovoljstvo što je sva vlast koncentrisana na Palama i tražili da Banjaluka bude proglašena glavnim gradom Republike Srpske. Pale su doživljavali kao dio Sarajeva prema kome su i prije rata imali negativan odnos, zbog njegove navodne krivice za ekonomsko i političko zapostavljanje nekadašnjeg administrativnog centra Vrbaske banovine. Iako se u njoj posle rata nalaze sve državne institucije RS, Banjaluka formalno i dalje nije glavni grad Srpske (to je prema važećem ustavu Istočno Sarajevo), ali bi, bar prema najavama, to uskoro trebala da postane.
Formalno priznanje da je državni centar Republike Srpske vjerovatno bi trebalo da dobije u paketu s nekadašnjim ratnim „rivalom“ Palama, koje će se moći dičiti nazivom prijestonice prve srpske države zapadno od Drine.
(Pečat)
