Zajedničko vršenje vlasti na državnom nivou nije, samo po sebi, dovoljno za ostvarivanje sinergetskog efekta u ovom slučaju, tj. stanja u kojem bi cjelina bila veća od prostog zbira njenih djelova. Naprotiv, sinergetski efekat bi izostao zbog značajnih programskih i ideoloških razlika među nekim činiocima parlamentarne većine.
Naime, takve razlike mogu biti prevaziđene pomoću traženja kompromisa i zarad viših ciljeva prilikom vršenja izvršne vlasti (kao što se recimo desilo u slučaju izglasavanja Rezolucije o Jasenovcu). Međutim, one su takve prirode da predstavljaju nepremostivu prepreku za dostizanje sinergetskog efekta na opštinskim izborima u Podgorice.
Stoga bi bilo svrsishodnije da se na jednoj listi nađu subjekti koji se zalažu za obnovu istorijskog identiteta Crne Gore – „Povratak Crne Gore sebi!“ (a taj proces je u toku), i tu bi bile zastupljene ne samo stranke iz vlasti i članice nekadašnje ZBCG, već i manje i novoformirane partije i pokreti istog opredjeljenja. Takva lista bi se zalagala za izmjene i dopune simbola, vraćanje službenog statusa srpskom jeziku, dvojno državljanstvo, obnovu kapele na Lovćenu i za sve ostale stvari koje idu u smjeru opštenarodnog pomirenja.
Saveznička, partnerska lista iz redova parlamentarne većine, mogla bi biti sastavljena od PES-a, Demokrata i partija nacionalnih manjina, recimo. Dvije liste bi, kao garant savezništva, mogle sklopiti predizborni sporazum o budućem vršenju opštinske vlasti.
Siguran sam da bi takav model dvije savezničke liste iz redova parlamentarne većine, na izborima u Podgorici ubjedljivo porazio drugi blok koji je u suštini antisrpski (ali odjeven tzv. građanskim ruhom), predvođen DPS -om i njegovim satelitima, SDP -om i SD -om, Markovićevom i Milatovićevom partijom, kao i pokretom Ura.
