Vlada Milojka Spajića prva je Vlada koja je dozvolila polaganje vijenaca u kasarni Masline stradalima u NATO agresiji. Podsjećanja radi, sve prethodne Vlade zabranjivale su ulazak u kasarnu i polaganje vijenaca a svi oni građani čiji su najmiliji stradali u agresiji i koji su željeli da posjete spomenik posvećen svojim ubijenim, to nisu mogli uraditi ranije iz nepoznatih razloga.
Svakako je važno pohvaliti ovaj pomak koji je očigledno proizvod slobode koja je donijeta građanima 30. avgusta, ali kojoj je bilo potrebno četiri godine kako bi konačno raširila svoja krila. Podsjećamo, ni Vlada Zdravka Krivokapića i tadašnja ministarka Olivera Injac nisu dozvoljavali građanima da polože vijenac u kasarnu Masline kako slučajno ne bi poslali lošu poruku našim evroatlantskim saveznicima, a građani to nisu mogli očekivati ni u Vladi Dritana Abazovića kada je resorni ministar bila glavna perjanica NATO pakta i neovisne Crne Gore, Ranko Krivokapić.
S tim u vezi, i pored katastrofalnih poruka koje je poslao ministar odbrane Dragan Krapović koji je faktički pljunuo na sve žrtve agresije „zahvaljujući Đuri što nas je tukao“, ipak je važno napomenuti da je konačno dozvoljeno da se u kasarni Masline obavi simboličan čin postavljanja vijenaca na spomenik stradalima.
I ništa strašno se nije dogodilo, nisu stigle osude stranih partnera, nije se oglasio niti Eskobar, niti Lajčak, nema ni Picule ni Bilčika, niti bilo kog drugog evropsko-američkog zvaničnika koji bi uopšte imao obraza da se oglasi povodom ovog čina, što samo potvrđuje ludilo u koje je zapala Demokratska partija socijalsita i njihovi prikriveni puleni koji su došli na vlast nakon 30. avgusta, iako su građane Crne Gore upravo u to ubjeđivali. U potpunosti je normalno sjetiti se svojih preminulih i jasno kazati šta se tada dogodilo – da je to bila agresija nad civilnim stanovništvom, bez „amina“ Ujedinjenih nacija i da je bespravno osiromašenim uranijumom bombardovana jedna zemlja i kada je flagrantno prekršeno međunarodno pravo.
Zamislimo samo situaciju da je došla reakcija od strane bilo kog stranog partnera – da se pobune što zvaničnici zemlje koja je bombardovana, zajedno sa rođacima preminulih, i dignu glas protiv toga oni koji su to bombardovanje i izvršili. To bi u potpunosti bilo potonuće zapadne kulture i bilo čega ljudskog što oni potencijalno imaju u sebi kada bi to zabranili ili se po tom pitanju oglasili. Stoga je važno normalizovati ovakve činove, pokloniti se sjenima preminulih u NATO agresiji ali i konstantno ukazivati na anomalije, kakve je danas izrekao, primjera radi, ministar odbrane Dragan Krapović, koji tvrdi da se sjeća eksplozija i aviona ali i da vjeruje da je Crna Gora izabrala drugi put – u zagrljaj onih koji su isti taj zločin i učinili i da je to po Crnu Goru dobra stvar!
