Autor je specijalni izveštač portala 083 iz Albanije
Dukađinska kneževina (alb. Principata e Dukađinit ) je bila Srpska Pravoslavna kneževina prostirala se na severu današnje Albanije i verovatno je obuhvatala delove današnje Crne Gore i Srbije. Postojala je od 1387. do 1444. godine. Glavni grad je bio Lješ, a druga prestonica Priština. Graničila se sa Venecijanskom Republikom, Osmanskim carstvom, Kneževinom Kastriotić i Moravskom Srbijom. Srpske države arijanske kraljevine i kneževine Vlaha Muzaka bile nešto južnije.
Osnovali su je braća iz porodice Dukađinović Pavlo i Aleksandar Prvi Dukađinović. Kneževinom su vladali Pavlovi naslednici Atanasije – Tanuš Dukađinović (Tanuš Mali), Pavle Drugi , Dukađinović, učesnik Lješke lige. Pavlov sin zvao se Aleksandar Treći. Dukađinovići su jedna od najistaknutijih porodica u srpskoj istoriji, tog vremena.
Pavle i njegov rođak Nikola Dukađinović u početku su bili podanici mletačkog vazala Aleksandra Zaharija (Leke Zaharija), koji je posedovao imanja u okolini Skadra. Nikola je ubio Aleksandra i Dukađini su nastavili da vladaju svojim selima Buba, Salita, Guričuči, Baščina, Balšići, Livadići, Meovićii, Radovići kao mletački vazali. Pavle i Nikola su bili deo Lješkog saveza ,vojnog saveza stvorenog 1444. koji je imao za cilj da preuzme Vraku ,Dukađince i ostarak Zete od Otomanskog carstva, predvođenog Đurađem Kastriotićem – Skenderbegom .Vođe Dukađinaca pod uticajem katoličke propagande su godind 1450. napustile Skenderbegovu vojsku i ne samo da su se pomirili sa Osmanlijama, već su se i udružili sa Osmanlijama protiv Skenderbega.
Kneževinom su vladali:
Georgije Dukađinović
1387 – 1393:
Pavao Dukađinović1393 – 1413
Atanasije -Tanuš Dukađinović
1413 – 1438
Pavle Drugi Dukađinović
1438 – 1444:
Aleksandar Dukađinović 1444-1478
Godine 1478 /9 kod Kule i Raša odigrale su se dve bitke između Rašana ( staro ime za oblast Vraka ) i Dukađinaca. U obe bitke kojima je komandovao sa strane Rašana Vojvoda Krsto Zordelija, zetski vlastelin i poznati četobaša sa jedne i Gavrilo Dukađinović sa druge strane Rašani su odneli obe pobede i potisli Dukađince u planinske predele iznad Skadra i Lješa prema Episkopiji (Peškopeji). Sin Krsta Zordelije, Atanasije – Tano Rašanin tada je zagospidario današnjom Vrakom, Kamenicom, Bušatlijskim poljem, Lješkim poljem sve do reke Maće ( Mat ). 1480 .g. Skadarski vezir hadži Mehmed Urso Skutarakić ucenio je glavu Tana Rašanina ali nije smeo vojno da interveniše na prostorima njegove kneževine, zbog pomoći koju su Rašani dobijali od Skenderbega Iva Crnojevića, upravnika Zetskog sandžakata.
Tadašnjom Rascijom – malom Raškom upravljali su potomci Vojvode Krsta – današnji Krstovići, a njihov vazal bio je Svevlad Ajko Dajković, od koga su današnji Ajkovići, koji su se više puta selili iz Zete u Rasciju i nazad. Paušalne i istorijski neutemeljene tvrdnje Spartaka Kića Nđele, Vlaha koji je 13 godina proveo u logorima Enverove Albanije da se Kosovo i Metohija zvala Dardanija, ovim konačno padaju u vodu. Zaboravlja Spartak zašto je proveo 13 godina u logoru Burelj i ko ga je tamo poslao? Nisu ga poslali Srbi, već njegovi Vlasi, jer se sa svojim ocem, uglednim Vlaškim prvakom i Ministrom finansija u posleratnoj Enverovoj Vladi zalagao za Balkanski savez – čitaj Otvoreni Balkan …
