Problem srpskog jezika i književnosti u Crnoj Gori, odnosno sistemska diskriminacija i otimačina srpske kulturne baštine, nasilna preimenovanja i falsifikovanje nauke o jeziku i nauke o književnosti, a sve u cilju asimilacije i brisanja srpskog kulturnog i nacionalnog bića – otpočeo je prije više decenija. Na njemu se predano radilo, uz političku volju bivšeg režima i podobnih naučnih i kulturnih djelatnika, uporedo je stvarana neka nova „baština“ koja je krivotvorila, prisvajala i klevetala srpsku i one koji su bili njeni nosioci kroz generacije.
Jedan od stubova odbrane srpskog jezika i književnosti je bio i ostao Odsjek za srpski jezik i južnoslovneske književnosti na Filološkom fakultetu u Nikšiću. „Plodove“ nasilne indoktrinacije i sistemskog uništavanja srpske kulturne baštine, vidimo i danas kada se borimo za status jezika kojim govori najveći broj građana u Crnoj Gori. Uprkos tome, krimogena politička elita koja je bila na vlasti, izbacila je srpske pisce i pjesnike iz udžbenika, preimenovala jezik, falsifikovala istoriju jezika i književnosti… Pak, danas slave jubileje i otvoreno najavljuju i pokušavaju da sprovedu otimačinu srpske kulturne baštine u institucijama kulture i samog Univerziteta – i to četiri godine nakon rušenja bivšeg režima!
Takva višedecenijska politika rezultirala je i time da su mladi upisivali u većem broju Odsjek za tzv. crnogorski jezik, odsjek koji je u potpunosti preuzeo program sa matičnog – Odsjeka za srpski jezik i južnoslovenske književnosti. Pa ipak, mladi ljudi u Crnoj Gori vraćaju se svojim korijenima, i uprkos nametnutom službenom jeziku – oni upisuju u sve većem broju svoj matični, najstariju katedru za nacionalnu književnosti i proučavanje jezika – srpskog jezika i književnosti.
Preliminarni rezultati upisa u godini i godinama pred 2020-u, studijski program star svega 15 godina (Crnogorski jezik i južnoslovenske književnosti) imao nekoliko puta više upisanih od programa koji su pohađali svi, pa i sadašnji profesori na Odsjeku za crnogorski jezik i južnoslovenske književnosti. Naime, 2019. je bio veći broj studenata crnogorskog jezika (14) u odnosu na broj upisanih budućih srbista (5), dok je ove godine situacija obratna.
Slična statistika bila je 2020. kada su stvari polako počele da se mijenjaju, sporo ali stabilno – razlika među upisanim studentima se smanjivala, da bi 2023. i 2024. bio veći broj studenata upisanih na Odsjeku za srpski jezik. Ove je godine crnogorski upisalo 6 studenata, dok je srpski jezik upisalo 14 studenata.
A statistika u godinama između govori o sve manjoj razlici u interesovanju.
2020. godine srpski je upisalo 7, a crnogorski 10 studenata, dok je naredne godine broj upisanih studenata na Odsjeku za crnogorski jezik bio takođe 10, a na srpskom ih je bio 9.
2022. broj upisanih na crnogorskom je bio 12, a 2023. 9 studenata, dok kad je u pitanju Odsjek za srpski – 2022. bilo je 8 brucoša, a naredne 14.
Da li je ovo samo praćenje političkih trendova ili vraćanje korijenima: postavlja se pitanje? Ali, sve uzevši u obzir, posebno i aktuelnu političku situaciju u kojoj je i dalje tabu neizvinjavanja što si Srbin, opravdano je uzdati se da su generacije koje dolaze bolje od onih koje su im prethodile.
(in4s.net)
Не бих то ословио са дукљанизмом, јер је и Дукља , једна од српских земаља…ради се о класичној петој колони.
Što pritisneš jače to više odskače ! Ovu prostu pojavu dukljani nijesu shvatili i sve što su radili poći će im po zlome tragu! Ne može se lažima i falsifikatima obmanjivati čitav jedan narod, kod koga je osim pisane duboko ukorijenjena i usmena književnist, istorija i tradicija! To je uzaludan posao! Žali Bože truda i energije koji su utrošeni na ove falsifikate i destrukciju, a da nebgovorimo o uticaju na nedovoljno učene i samosvjesne medju kojima su regrutovali svoje “komitske” bojovnike sa Kruševa ždrijela, čiji se patri(j)otizam mjeri smradom zapaljenih guma i barjačenjem hrvatskim zastavama po Cetinju! No to će vrijeme odnijeti na smetlište istorije, ali ostaje gorak ukus izdaje i primitivizma koji se dugo pamti!