- Slučaj ubijenog psa u Podgorici, da li je ovo prvi ovakav slučaj?
Na žalost, imali smo puno sličnih slučajeva i ranije, a izdvojio bih samo neke, koji su po samom načinu izvršenja bili najužasniji. Sjećamo se vješanja psa na Marezi, dva silovanja pasa, jedno u Budvi, drugo u Danilovgradu, kao i vješanje psa u Petnjici, kada je počinilac to krivično djelo izvršio pred maloljetnom kćerkicom. Dakle, jasno nam je svima da su počinioci u svim ovim, ali i u mnogim drugim slučajevima, daleko više od mrzitelja životinja, da zbog Vaših čitalaca ne koristim neke teže termine.
Ipak, zadnji slučaj u Podgorici, moramo se složiti, ima posebnu težinu, pogotovu ako uzmemo u obzir činjenicu da počinioc već godinama unazad muči životinje koje borave u njegovom dvorištu, u izuzetno lošim uslovima. Da pojasnim, Novović u svom dvorištu, u neuslovnim kavezima već puno godina unazad drži preko dvadeset vukova, iako ne posjeduje nikakvu dozvolu za to, niti je može dobiti. Iako je protiv pomenutog podneseno na stotine prijava, iako nadležne institucije dobro znaju da on krši sve zakonske propise, do dana današnjeg niko nije reagovao. Zašto? E to bih volio od njih da čujem, ali je jasno svima da dio odgovornosti za krivično djelo koje je počinio snose i nadležne institucije.
- Koliko u CG građani imaju svijest da su psi živa bića vrlo vjerna ljudima, kojima treba pažnja i ljubav?
Moram priznati da se ta svijest kod građana Crne Gore polako budi, zahvaljujući prije svega ljudima koji se bave zaštitom životinja, ali ništa manja zasluga ne pripada ni medijima, koji zaista poklanjaju veliku pažnju zaštiti i dobrobiti životinja. Naravno, treba još puno rada i truda, da mi u tom smislu postanemo jedno društvo koje u sebi nosi empatiju prema životinjama, ali lično nisam nezadovoljan.
- Koliko su opštine uradile po pitanju azila za pse?
Sada već davne 2008. godine donesen je Zakon o dobrobiti i zaštiti životinja, čijaje jedna od odredbi bila da u naredne tri godine svaka opština mora imati sklonište za pse. Do danas većina opština nije ispoštovala pomenutu odredbu, a i one koje jesu, uradile su to više da bi zadovoljile zakonske propise, nego da bi na taj način riješile problem napuštenih pasa.
Organizacija koju ja vodim se zalaže za sprovođenje sistema „Uhvati, steriliši i pusti“, koji se pokazao svuda u Evropi kao izuzetno dobar, jer na taj način bi u periodu od 3 do 5 godina broj napuštenih pasa doveli na nivo statističke greške. Međutim, u našimopštinama ne postoje uslovi za tako nešto, a čini mi se ni sluha nadležnih. Zato danas imamo problem da opštine izdvajaju značajna materijalna sredstva, plaćajući građanima odštete za ujede pasa lutalica, što opet građani koriste, pa se na razne načine dovijavaju da uzmu taj novac.
- Da li imate podršku EU po pitanju zaštite životinja?
Evropska Unija izdvaja određena materijalna sredstva, koja su jako skromna, međutim ona najčešće ne završe tamo gdje su najpotrebnija. A što se njihove direktne podrške tiče, s obzirom da imaju svoje predstavnike u Crnoj Gori, odgovor je vazda isti – ne želimo da se miješamo u vaša unutardržavna pitanja. Sami procijenite koliko su u tome iskreni.
- Da li oni koji maltretiraju životinje treba da idu na robiju i kakve kazne za počinitelje bi preporučili?
Da, naravno, pogotovu oni koji na najsuroviji način ubijaju životinje. Međutim tu imamo problem sa institucijama, a tu prije svega mislim na Tužilaštvo, jer je za njih već godinama unazad taj problem zanemarljiv. U razgovoru sa raznim stručnjacima psihijatrijske struke sam saznao da bi te osobe isto tako mučile i ubijale djecu, žene, starce, samo kad bi znale da ih pravosudni organi neće kazniti. Dakle, riječ je o osobama koje sve to rade svjesno, znajući da će proći nekažnjeno.
Takve monstrume na izivljavanje nad neduznim zivotinjama stimulise njihova bespomocnost da se odbrane i to je nedvosmislen dokaz da se radi o psihopatama, koji bi na isti monstruozan nacin ubijali ljude, a posebno djecu, i to treba izilovati i kazniti dugotrajnim zatvorom i skloniti u ustanove za poremecene.