Nadolazeća politička bura u Crnoj Gori, posledica je, prije svega, namjere bivšeg šefa režima da kroz uticaj ne većinu stranaka, pokreta i uticajnih kružoka dostigne apsolutnu kontrolu bezbjednosnih, finansijskih i društvenih tokova u državi. Takva namjera je rezultat ne političke ambicje, želje da se vrati zvanično na tron, već isključivo nasušne potrebe da se osigura od mogućnosti da bude prinuđen da vraća dugove koje je naslagao tokom trodecenijske vladavine.
Ovim tragom treba tražiti odgovore zašto se u novim partijama i pokretima pojavljuju njegovi provjereni igrači, zašto pojedini dugogodišnji opozicionari uspostavljaju poslovne kontakte sa ljudima iz najužeg kruga M.Đ. i zašto se kompletan politički sistem drži postavki odrađenih u vrijeme starog režima.
Na razvoj situacije, podrazumijeva se, utiče i Zapad za koji je Crna Gora iako teritorijalno mala, veoma važna tačka za kontrolu bezbjednosnih, političkih i ekonomskih tokova na Balkanu. M.Đ. zna da pokušaj njegovog zvaničnog povratka nema dozvolu Zapada, da isto važi i za DPS dok ne bude reformisan po zadatim koordinatama, i zato indukuje stvaranje novih političkih subjekata. Ne treba zaboraviti na potencijal političkog inžinjeringa koje je M.Đ. demonstrirao u poslednje dvije decenije svoje vladavine. Zbog toga ne treba potcjenjivati šanse novih subjekata da iznenade na predstojećim izborima u Podgorici jer će najvjerovatnije prekocenzusni rezultat biti obezbijeđen kontrolisanim prestrojavanjem glasača. Ogromni finansijski resursi kojima raspolaže vrhuška bivšeg režima omogućava ovakav proces.
Kako na Zapadu, prije svega u Vašingtonu, gledaju na ovakvu mogućnost? Bespogovorna lojalnost bivšeg režima, „djecu“ tog sistema čini prihvatljivom za Zapad, tim prije što je riječ o strankama i pokretima koji su lišeni tereta koji DPS nosi zbog brojnih nepočinstava iz epohe svoje vladavine.
Nove partije, pri tom, nemaju problem sa koalicionim kapacitetom s kojim kuburi DPS, posebno za tzv. snage Centra koji iz srpskog bloka pomalo neoprezno prejako guraju ga DPS-u. Javna je tajna da „Druga familija“ ima dobre relacije sa Duškom Markovićem i ne treba sumnjati da će sve stranke i pokreti koji uživaju milost dvodecenijskih tragaoca za „zdravim krilom DPS-a“, objeručke prihvatiti „crnu kutiju“ bivšeg režima za partnera. Odioznost prema svim frakcijama SDP-a je odavno istopljena tako da bi o budućoj vlasti u Podgorici, a potom i Crnoj Gori, uskoro mogli da imamo široku koaliciju „centrista“ u kojoj neće biti mjesta za nepodobne Srbe.
Pokret Evropa sad, sazdan na „pjenušavim“ temeljima, prepoloviće se, ili izroditi tri nove stranke, ili jednostavno istopiti kao materija od koje je sazdan od temelja. Takva postojanost trenutno vodeće politčke snage, daje ogroman manevarski prostor kreatorima saveza „zdravog krila DPS-a“ i „antiDPS centra“. Agregatno stanje PES-a koje bi moglo da se opiše narodnom o slaganju „rogova u vreći“, omogućiće konstruktorima novog političkog poretka u Crnoj Gori da uzmu koliko im i čega treba za novu većnu.
Nije teško zaključiti kako će se odraziti realizacija ovakvog plana na srpski narod u Crnoj Gori. Jasno je, početne poruke biće utješne za Srbe u Crnoj Gori – kao što su i uoči i nakon referenduma kada se nije najavljivao Aparthejd sprovođen do oslobođenja. Kao i taj, polovično uspješan projekat, i novi će biti sprovođen po sistemu „kuvanja žabe“. Da li zbog toga nisu objavljeni rezultati popisa održanog prije skoro godinu dana? Ili neko vjeruje da je zbilja problem u softveru?
Ukoliko se ne izmire i ujedine oko svojih legitimnih interesa u Crnoj Gori, Srbe čeka period vjerovatno najvećih stradanja u ovoj državi. Nije teško pretpostaviti kakvi će procesi biti pokrenuti u eparhijama SPC u Crnoj Gori. Kartel M.Đ. je odavno spremio novac za kupovinu sveštenika, političara i lobiranje na Zapadu i Istoku, u cilju realizacije ovog projekta.
Bez bremena povezanošću sa mafijom razotkrivene u SKY prepiskama koji je nosio DPS, nova većina imaće otvoren put da fazno sprovodi projekat rasrbljavanja Crne Gore i preuzimanja eparhija SPC u cilju formiranja nekakve Pravoslavne crkve Crne Gore.
Taj projekat se, zapravo, već odvija o čemu govori i samo činjenica da nastavni programi uvedeni u vrijeme podivljalog antisrpstva DPS-a nisu povučeni iz škola. Potvrda je i ćutanje partija koje postoje zahvaljujući glasovima Srba a nemaju hrabrosti da zatraže povratak statusa službenog srpskom jeziku kojim govori preko polovine građana Crne Gore! Zašto se plaše da zatraže da se ispravi ova nepravda? Svaki Ustav u demokratskim državama podrazumijeva usklađenost sa većinom. U „Aparhejd“ sistemima to pravilo ne važi što je potvrđeno 2007. godine kada je srpski jezik izgubio status službenog iako je po tada poslednjem popisu njime govorilo dvije trećine građana.
(Stavovi i mišljenja objavljeni u rubrici kolumne nisu nužno stavovi i mišljenja Portala 083)
